ماده 1: كارگاه محلي است كه كارگر به درخواست كارفرما يا نماينده او در آنجا كار مي كند.
تبصره 1: كليه واحدهاي يك نفره ( خويش فرما ) نيز مشمول اين آئين نامه خواهند بود.
تبصره 2: مجموعه كارگاههايي كه در مجاورت يكديگر و تحت پوشش يك مديريت واحد قرار دارند مجتمع كارگاهي ناميده مي شوند و در اين صورت آنچه بعنوان تاسيسات بهداشتي كارگاهي و تاسيسات بهداشت عمومي كارگاه در اين آئين نامه آمده است مي توانند مناسب با استانداردهاي ارائه شده بطور مشترك در محل هاي واحدي ايجاد گردند.
تبصره 3: از نظر اجراي اين دستورالعمل احتياجات بهداشتي كارگاه بر دو دسته تاسيسات بهداشتي كارگاهي و تسهيلات بهداشتي كارگاهها به شرح ذيل تعريف مي گردند:
الف: تاسيسات بهداشتي كارگاه: شامل ساختمان و تاسيسات كارگاهي است كه در ارتباط با تامين شرايط بهداشتي محيط كار مطرح مي باشند از قبيل: ساختمان كارگاه، سيستم روشنايي ، تهويه، آب ، فاضلاب و زباله
ب: تسهيلات بهداشتي كارگاه شامل كليه تسهيلات جنبي كارگاه است كه براي حفظ سلامت شاغلين و افراد وابسته به آنان در كارگاه موجود و يا داير ميگردد، از قبيل آشپزخانه ، محل غذاخوري ، انبار مواد غذايي، سردخانه، حمام، رختكن، تسهيلات شستشوي البسه كارگران، دستشويي، آبخوري، توالت، اتاق استراحت زنان، مهد كودك و شيرخوارگاه، نمازخانه و تسهيلات مربوط به ارائه خدمات بهداشتي درماني در كارگاه، تسهيلات مربوط به اياب و ذهاب كارگران مي باشد.
ماده 2: به استناد بند 2 ماده 1 قانون وظايف و تشكيلات وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي و مواد 85 ، 156 و تبصره 1 ماده 96 قانون كار رعايت شرايط و ضوابط مندرج در اين دستورالعمل در كليه كارگاههاي كشور و براي كليه كارفرمايان، كارگران و كارآموزان الزامي است. و كارشناسان بهداشت حرفه اي وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي ناظر به اجراي صحيح آن مي باشند.
تبصره: اظهار نظر در مواردي از قبيل مطلوب، نامطلوب ، مناسب، نامناسب، كافي ، ناكافي و ... بعهده كارشناس بهداشت حرفه اي وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشكي خواهد بود.