میزان آمادگی در برابر همه‌گیری وبا را باید هر چند وقت یکبار مورد ارزیابی قرار داد تا بتوان برنامه‌های اجرایی را تعدیل کرد و میزان آمادگی را پیش از طغیان به حد مطلوب رساند. برخی از شاخص ها که ممکن است برای ارزیابی میزان آمادگی در دور‌ه‌هایی که همه‌گیری وجود ندارد مورد استفاده قرار گیرند، عبارتند از:
* نسبت پرسنل پزشکی آموزش دیده در زمینه تشخیص بیماری، نمونه‌گیری و درمان بیماران
* نسبت پرسنل بهداشت عمومی آموزش دیده در زمینه شناسایی موارد وبا، تایید آن و اقدامات کنترل
* نسبت تسهیلات بهداشتی که دارای کیت‌های کری بلر برای جمع‌آوری نمونه‌ها هستند
* نسبت ذخیره ملزومات فوری موجود در سطح ملی
* نسبت موارد گزارش شده بیماری که منجر به بررسی در جامعه (در نواحی غیر آندمیک) شده است
* نسبت تسهیلات بهداشتی که بطور صحیحی بیماران را ثبت می‌نمایند(توسط بازدید از محل‌ها امکان پذیر است)
* نسبت تسهیلات بهداشتی که موارد مشکوک را گزارش کرده‌اند (توسط بازدید از محل‌ها امکان پذیر است)