از سال 1800، وبا در دنيا از طريق 7 موج بزرگ پخش گرديده است كه به آنها پاندمي مي‌گويند. هفتمين پاندمي در سال 1961 در اندونزي شروع شد و تاكنون حدود 100 كشور را درگير نموده است. كشورهاي شديداً آسيب ديده ميزان حمله (attack rate) كشوري بالاي 1 درصد جمعيت را گزارش نموده‌اند. در بعضي مناطق كه دچار همه گيري‌هاي شديد هستند، ميزان حمله 20 درصد گزارش شده است. ميزان كشندگي(case fatality rate) در مناطقي كه درمان طبي قابل دسترس نيست، به 33  تا 50 درصد هم مي‌رسد. با وجود اين، ميزان كشندگي در كشورهاي در حال توسعه‌اي كه درمان به شكل بهينه آن فراهم شده است، به كمتر از 1 درصد كاهش يافته است.

هنگامي كه پاندمي هفتم در سال 1970 به آفريقا رسيد، وبا در شرق، شمال و غرب آفريقا بطور همزمان ديده شد. همه گيري وبا سريعاً از منطقه عبور كرده و در پايان سال 1971، 25 كشور آفريقايي وبا را گزارش مي‌كردند. بيش از 72000 مورد بيماري و 11000 مرگ در طول آن سال اتفاق افتاد.  بطور كلي ميزان كشندگي 16 درصد بود ولي در بعضي از كشورها ميزان‌هاي بالاتر از 35 درصد گزارش گرديد . از همه گيري سال 1971 به بعد، وبا در بسياري از كشورهاي آفريقايي بعنوان مشكلي تجديد شونده يا آندميك مطرح مي باشد. تا سال 1991، هر ساله بين 3000 تا 43000 مورد وبا در آفريقا گزارش گرديدند. در آن سال، همه گيري گستردة دوم 14 كشور را درگير كرد و موجب بيش از 100000 مورد بيماري و 10000 مرگ گرديد.

در اين قاره، اين بيماري داراي طغيان‌هاي شديد بوده است كه با جنگ و آوارگي تشديد شده است. يكي از اين موارد، همه‌گيري در اردوگاه آوارگان رواندايي بود كه در سال 1994 در زئير اتفاق افتاد. دهها هزار مورد بيمار گزارش شد و مرگ و مير بسيار بالا بود. در سال 1995، رخداد صدها مورد از اين بيماري در روماني و اطراف درياي سياه نشان داد كه هرجا كه شاخص‌هاي بهداشت عمومي افت نمايند، اين عامل قادر به ايجاد همه‌گيري مي‌باشد. شيوع اين بيماري در ايالات متحده آمريكا با مصرف صدفهاي دريايي آلوده، همراه بوده است. اين پاندمي در سال 1991 به آمريكاي لاتين هم رسيد و منجر به يك اپيدمي انفجاري در آمريكاي مركزي، جنوبي و مكزيك شد. حدود 400000 مورد بيمار در سال اول طغيان بيماري گزارش شد و در جوامعي كه براي بار اول با آن موجه مي‌شوند و آمادگي كافي نداشتند منجر به 30% مرگ و مير شد. در اكتبر سال 1992 نيز يك طغيان وسيع در شهر بندري مدرس (Madras) در هند اتفاق افتاد. اين طغيان باعث ابتلا 100000 نفر در سال 1993 شد و بلافاصله به كشورهاي اطراف مانند پاكستان، نپال، تايلند و مالزي گسترش يافت. عليرغم تلاش بسياري از كشورها، هنوز وبا در سرتاسر جهان به عنوان يك خطر جدي به شمار مي‌رود. در سال 2001، 58 كشور 184000 مورد بيمار و 3000 مورد مرگ و مير بر اثر اين بيماري را گزارش نموده‌اند. طغيان اين بيماري، امروزه داراي اثرات اجتماعي و اقتصادي فراوان مي‌باشد.