تنها راه براي تاييد وجود ويبريوكلرا تشخيص ازمايشگاهي است. نمونه‌هاي مدفوع براي تعيين هويت ارگانيسم عامل و حساسيت آن به آنتي‌بيوتيك‌ها فرستاده مي شود. چندين ارگانيسم شامل چند گروه سرمي ويبريوكلرا مي‌توانند اسهال حاد آبكي همراه با دهيدارتاسيون شديد ايجاد كنند كه از نظر باليني از وبا قابل افتراق نيست. گهگاه اين ارگانيسم‌ها مي‌توانند موجب بروز توام چندين مورد از بيماري در جامعه شوند ولي تنها ويبريوكلرا 1O و 139O توانايي ايجاد بيماري بصورت همه‌گيري وسيع را دارا هستند.
جمع‌آوري نمونه‌ها براي تاييد ويبريوكلرا
هنگامي كه شك به طغيان وبا وجود دارد، سوآب‌هاي مدفوع يا مقعدي مي بايست از تقريبا 5 فرد بيمار جمع آوري شود. اگر آزمايشگاه ارگانيسم را در سري اوليه نمونه‌ها نشان ندهد و موارد مشكوك همچنان بوقوع بپيوندند، بايد نمونه‌هاي بيشتري جمع‌آوري شود تا آزمايشگاه ارگانيسم عامل را نشان دهد. متعاقباً، نياز به جمع آوري نمونه از بيماران نيست مگر اينكه همه گيري چندين ماه به طول بيانجامد. در يك هفته همه گيري طولاني مدت، جمع آوري چندين نمونه هر 3 تا 6 ماه بايد مورد توجه قرار گيرد تا هر گونه تغيير در الگوهاي مقاومت آنتي بيوتيكي سوش‌هاي محلي ويبريوكلرا تعيين شود.
جمع آوري سوآب مقعدي
درمان بيماران دچار دهيدارتاسيون را با جمع آوري نمونه‌ها به تأخير نيندازيد زيرا به راحتي مي‌توان بعد از شروع مايع درماني وريدي،آنها را جمع آوري كرد. با وجود اين، گرفتن نمونه‌ها را قبل از درمان با آنتي بيوتيك شروع كنيد. نمونه‌ها بايد ظرف 5 روز اولية بيماري گرفته شود (هنگامي كه ارگانيسم‌هاي ويبريوكلرا هنوز در مدفوع وجود دارند).
به منظور گرفتن نمونه‌هاي مدفوع:
- يك سوآب با نوك پنبه‌اي تميز را وارد مقعد بيمار و يا مدفوع تازه دفع شده كنيد.
- سوآب را بدقت بازديد كنيد تا مرطوب شدن پنبه و آغشته شدن آن به مدفوع تأييد شود.
- سوآب را در لوله محيط انتقال كَري – بلر (Cary – Blair) قرار دهيد. نوك سوآب را به طور كامل در داخل محيط كري – بلر قرار دهيد.
- لوله را در يك كيسه پلاستيكي كاملاً در بسته همراه با مشخصات بيمار بگذاريد.
- فوراً كيسه را به آزمايشگاه بفرستيد.
لوله‌هاي محيط انتقال كري – بلر را مي‌توان در درجه حرارت محيط اطراف حدود 1 تا 2 سال نگهداري كرد. محيط انتقال تا زماني كه دچار خشكي، آلودگي يا تغيير رنگ نشود قابل استفاده است.
اگر محيط انتقال كري – بلر در دسترس نباشد و بتوان نمونه را ظرف 2 ساعت به آزمايشگاه رساند، مي‌توان مدفوع مايع را در يك شيشه استريل شدة در پيچ دار قرار داد و فوراً به آزمايشگاه فرستاد. روش ديگر اين است كه باريكه‌هاي كاغذ را به مدفوع مايع آغشته كرد. اين باريكه‌ها را بايد به دقت در كيسه‌هاي پلاستيكي كاملاً در بسته قرار داد تا خشك نشوند. در صورت امكان براي انتقال كيسه‌هاي پلاستيكي از ظرف خنك كننده (refrigerated box) استفاده كنيد.
انتقال سوآب مقعدي
ويبريوكلرا در محيط انتقال كري – بلر فقط براي مدت محدود زنده مي‌ماند، بويژه اگر دماي محيط اطراف گرم باشد. در صورتي كه نمونه ظرف هفت روز به أزمايشگاه برسد. معمولاً تعداد كافي ارگانيسم براي شناسايي ويبريوكلرا زنده ماند است، اگرچه احتمال پيدا كردن ويبريوكلرا با افزايش زمان ارسال كاهش مي‌يابد.
بررسي آزمايشگاهي نمونه‌ها
وقتي نمونه‌ها به أزمايشگاه مي‌رسد بايد آنها را به روي پليت آگار برد. متداول‌ترين محيط انتقال براي جداسازي ويبريوكلرا، آگارTCBS (thiosulfate citrate bile salts) است. اين ظروف در طول شب در دماي 35 تا 37 درجه سانتيگراد نگهداري مي‌شوند. پرگنه‌هاي براق و زردرنگ، مشكوك به ويبريوكلرا هستند. مقدار كمي از باكتري پرگنه‌هاي مشكوك، براي آنتي‌ژن‌هاي ويبريوكلرا 1O با استفاده از آزمون آگلوتيناسيون لاتكس آزمايش مي‌شود. آزمون‌هاي بيوتايپ و سروتايپ بيشتر را مي‌توان در ازمايشگاه‌هاي مرجع انجام داد تا بدين وسيله ارگانيسم‌ها بهتر مشخص شوند.
اگر باكتري نسبت به آنتي سرمهاي 1O واكنش نشان ندهد و شك به طغيان وبا بطور جدي وجود داشته باشد، فرستادن نمونه‌هاي جدا شده به آزمايشگاه مرجع براي آزمايش آگلوتيناسيون لاتكس با استفاده از آنتي سرم 139O جديد بايد در نظر گرفته شود. مقاومت ويبريوكلرا به داروهاي ضد ميكروبي، مشكلي رو به افزايش در سراسر جهان است. آزمون حساسيت به داروهاي ضد ميكروبي مي‌بايست بطور معمول انجام شود تا مقاوم شدن سويه‌ها نسبت به آنتي بيوتيك‌هاي مورد استفادة محلي تعيين گردد.