ميزان آمادگي در برابر همه‌گيري وبا را بايد هر چند وقت يكبار مورد ارزيابي قرار داد تا بتوان برنامه‌هاي اجرايي را تعديل كرد و ميزان آمادگي را پيش از طغيان به حد مطلوب رساند. برخي از شاخص ها كه ممكن است براي ارزيابي ميزان آمادگي در دور‌ه‌هايي كه همه‌گيري وجود ندارد مورد استفاده قرار گيرند، عبارتند از:
* نسبت پرسنل پزشكي آموزش ديده در زمينه تشخيص بيماري، نمونه‌گيري و درمان بيماران
* نسبت پرسنل بهداشت عمومي آموزش ديده در زمينه شناسايي موارد وبا، تأييد آن و اقدامات كنترل
* نسبت تسهيلات بهداشتي كه داراي كيت‌هاي كري بلر براي جمع‌آوري نمونه‌ها هستند
* نسبت ذخيره ملزومات فوري موجود در سطح ملي
* نسبت موارد گزارش شده بيماري كه منجر به بررسي در جامعه (در نواحي غير آندميك) شده است
* نسبت تسهيلات بهداشتي كه بطور صحيحي بيماران را ثبت مي‌نمايند(توسط بازديد از محل‌ها امكان پذير است)
* نسبت تسهيلات بهداشتي كه موارد مشكوك را گزارش كرده‌اند (توسط بازديد از محل‌ها امكان پذير است)