الف – بهبود سيستم مراقبت براي جمع‌آوري بهتر اطلاعات براي ارزيابي خطر و تشخيص بهنگام طغيانها
ب – افزايش آمادگي براي انجام يك پاسخ سريع به طغيان و محدود نمودن پخش آن
ج – درمان مناسب و به موقع براي كاهش موارد مرگ
د – انجام بررسي‌هاي كاربردي براي مشخص نمودن نحوه گسترش بيماري وبا
ه – جلب مشاركت سياستمداران، رسانه‌ها و جامعه
و – آموزش بهداشت با هدف تغيير رفتارهاي پر خطر